hy    |   fr

Բռնադատիչ

adj.

Որ բռնադատէ (ըստ ամենայն առման).

Զչարիսն՝ բռնադատիչս կամաց նորա դնեն. (Եզնիկ.։)

Են եւ յերկրի բռունք բռնատատիչք փոքունց. (Նար. մծբ.։)

Աղօթք՝ Աստուծոյ բռնադատիչ է. (Կլիմաք.։)